दिनांक २४/०९/२०१३ रोजी आमची बहीण
सौ. छाया सुबराव पाटील
यांना देवाज्ञा
झाली.
ईश्वर तिच्या आत्म्यास
चिरशांती देवो.
अधुरा प्रवास
लाडकी तु बहीण माझी
मायेची छाया.
सर्वगुणसंपन्न ,
जणु विधात्याची दया.
लहानशीच मूर्ती
तुझी पण active भारी.
वावग न खपणारी,तुझा
दरारा घरी–दारी.
मायबाप असूनही
बालपणी झाल्या पोरक्या दिशा दाही.
मग आत्या अन आक्काच
झाल्या तुझ्या सर्व कांही.
सुख - दुखी राहिला
तुझ्या सोबत पांडुरंग खडा.
मग फुलून गेली जीवन
बाग,पडला नक्षत्रांचा सडा.
पण यमाची नजर
चुकवून वेड वहान त्याच आडव आल.
अन सकलांची याचना न
सुनता तुला अवेळी घेऊन गेल.
चोविस दिसांची
तुझीही आर्जवे पार मोडकळीस गेली.
अखेर स्वर्गाची हमी
देवून तुला पुण्यलोकी नेली.
पाठीसी लावून
तुझ्या ग माई आलो मी पाठ.
तुझ्या सवेच
गाठायचा होता जीवनाचा काठ.
मात्र टाकून गेलीस
आम्हास खूपच दूर - दूर.
देऊन कायमचा दुरावा अन नयनांना महापूर.
देऊन कायमचा दुरावा अन नयनांना महापूर.
तस मिळवलं होतस
जवळ-जवळ सर्वच सुख.
पण पाहायचं राहून
गेल एकुलत एक सुनमुख.
शेवटी नाही केलस
कोणाशीच बोलण-चालण.
अन अचानक झाल तुझ
सर्वांस सोडून जाण.
तुला माई अजून खुप
जगायचं होत.
कष्ट संपणारच होत,आता सुखात राहायचं होत.
कष्ट संपणारच होत,आता सुखात राहायचं होत.
का तुटला असा तुझा
अवेळी मधूनच श्वास?
माई ! का राहिला
तुझा हा अधुरा प्रवास?
माई ! का राहिला
तुझा हा अधुरा प्रवास?
कवी : बाळासाहेब
तानवडे
२४/०९/२०१३
