मुलीनंतर आता मुलगाच व्हावा.
कुटुंब चौकोन परीपूर्ण व्हावा.
इच्छित माझं पूर्ण झालं.
देवानं तुझ्यारूपे मला दान दिल.
कोवळं बाळरूप पाहून तुझ,
जीवन सार्थक झालं माझं.
वंशाचा दीपक आपसुक मिळाला.
चिंता काळजी आता गेले तळाला.
बाबांचे पाय जमिनीस ठरेनात.
ताईचे डोळे भरता भरेनात.
आप्तेष्ठ सारे पाहुन गेले.
सदिच्छांचे चारी बाजून लागले ठेले.
चोवीस तास तुझा आराम होता.
भूकेचाच काय तो सलाम होता.
नामकरण विधीचा तो शुभदिन ठरला.
सहस्त्र जेवणाचा बेत रचला.
कांही दिवस कोड कौतुकात गेले.
एक दिवस साऱ्यांचे जीव आढ्याला टांगले.
तुझा प्रतिसाद कांहीच नव्हता.
तु फक्त मांसाचा जिवंत गोळा होता.
डॉक्टर वैध्यांचे सारे यत्न झाले.
आखिर यश ना कोणास आले.
माझी काय बाळा चुक झाली होती.
तुझी सारी गात्रं मूक झाली होती.
नियतीन मोठी फसवणूक केली.
स्वप्नांच्या मोत्यांची पार माती झाली.
नशिबान विचित्र खेळ मांडला.
बाळा तुझ्यासाठी माझा रोम रोम रडला.
सुन सुन सारं जग झालं.
तुझ्या काळजीन मन सुन्न झालं.
बाळा तुझ भविष्य कस असेल?
एक एक दिवस नरक भासेल.
आता तुझ पालनपोषण हेच कर्तव्य.
जरी कांहीही करावे लागेल दिव्य.
आता दुःखालाच मानू खर सुख.
पाहुन तुझ निष्पाप मुख.
असा काय देवा होशी तु निष्ठुर?
क्षणभंगुर सुख आणि दुःखाचा महापुर.
असं जीवघेणा खेळ नको रे खेळू कोणाशी.
दयाघन , कृपासिंधु हीच ओळख तुझी सदा राहो साऱ्यांशी
कवी : बाळासाहेब तानवडे
© बाळासाहेब तानवडे – २७/०३/२०११
प्रतिक्रीया अपेक्षित
Nishpap
No comments:
Post a Comment